به نقل از «آنا»

بخشی از جامعه ادبی تمایلی به شرکت در جشنواره شعر فجر ندارند

تاریخ انتشار: ۲۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۰۶۸۷۱

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری آنا، رضا اسماعیلی شاعر محجوب و خاضع و در عین حال سلیم النفسی است. انتخاب او به عنوان «دبیری جشنواره شعر فجر» این امید را زنده می‌کند که این رویداد کمی و البته فقط کمی به سمت و سوی اصلاح رویه خودمختاری کنونی و اعتنا به بدنه جاری در فضای ادبیات و شعر فارسی و همگرایی میان تمامی تفکر‌ها پیش برود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سخنان اسماعیلی در گفتگویی که با وی انجام دادیم نیز موید همین مساله هست و تکثر آرا را تایید می‌کند، با این همه به نظر می‌رسد و از سخنان آقای اسماعیلی نیز این طور برداشت می‌شود که برخی از ساختار‌های این رویداد ادبی چنان چیده شده که جز با خواست بانی اصلی امکان اصلاح و همه گرا‌تر شدن آن وجود ندارد.

در ادامه مشروح گفت‌وگو با دبیر هفدهمین دوره جشنواره شعر فجر را می‌خوانید؛

** جشنواره شعر فجر به ایستگاه هفدهم خود رسیده است. سنی که این جایزه را باید قوام یافته و جاافتاده کرده باشد، اما کماکان با این مسئله فاصله داریم. بررسی ما نشان می‌دهد که میزان جایزه نقدی این رویداد ادبی نسبت به سایر رویداد‌های سالانه فرهنگی کشور عدد قابل توجهی است، اما این جایزه با این رقم کماکان در قافیه جریان سازی لنگ می‌زند. شما از این موضوع چه تحلیلی دارید؟

این که جشنواره شعر فجر هنوز در تراز یک جشنواره ملی و بین المللی نیست، صدور یک حکم کلی و منبعث از نگاهی مطلق انگارانه است. بله، من هم با این نکته موافقم که جشنواره شعر فجر – در مقایسه با سایر جشنواره‌هایی که با پیشانی نوشت «فجر» برگزار می‌شوند، هنوز به نقطه مطلوب و ایده آل نرسیده و برای فتح قله‌های جدید باید همچنان تلاش کنیم. ولی این حرف به این معنا نیست که حرکت جشنواره شعر فجر در طول شانزده سال گذشته رو به کمال نبوده است. اگر کمی واقع نگر باشیم، با بررسی پیشینه و کارنامه این جشنواره، به این نتیجه خواهیم رسید که جشنواره شعر فجر سال به سال قد کشیده و رشد کرده و اکنون در آستانه هفده سالگی به دوران بلوغ و بالندگی خود رسیده است.

بالا بودن سطح توقعات و انتظارات مردم ایران از شعر و ادبیات، ریشه در پیشینه شکوهمند و هزار ساله شعر و ادب پارسی دارد. از این منظر، جشنواره شعر فجر راه درازی تا رسیدن به سرمنزل مقصود دارد. راه درازی تا رسیدن به قله‌های بزرگی همچون رودکی، فردوسی، نظامی، مولانا، سعدی و حافظ. ولی نمی‌توان منکر حرکت رو به کمال این جشنواره شد که همچون نوجوانی با انگیزه و مشتاق، در حال دویدن و قدکشیدن است. اگر راهش را هموار کنیم و با او همدل و همراه باشیم، یقین دارم که بزودی این نوجوان رشید به فتح بلندترین قله‌ها نائل خواهد شد.

** با این همه هرساله بخش قابل توجهی از بدنه شعر و ادبیات در این رویداد حضور ندارند و از سوی بانی هم دیده نمی‌شوند.

در جشنواره شعر فجر - از نخستین دوره تا به امروز - این اصل همواره مورد توجه مدیران، دبیران و داوران جشنواره بوده است. ولی برای تحقق کامل آن مشکلاتی وجود داشته که باید این مشکلات مرتفع گردد.

در این دوره نیز مطمئن باشید ما به دنبال تحقق این اتفاق خجسته هستیم و برای رسیدن به این منزل نهایت تلاش مان را به کار خواهیم بست. ما به دنبال حضور حداکثری جامعه ادبی و شاعران در بخش رقابتی جشنواره هستیم و دست رد به سینه هیچ شاعری که علاقه‌مند به حضور در جشنواره شعر فجر باشد نمی‌زنیم.

ولی در عین حال این واقعیتی غیر قابل انکار است که بخشی از جامعه ادبی - به هر دلیل - تمایلی به شرکت در جشنواره ندارند. بعضی از شاعران بیشتر اهل خلوت‌اند و در طول سال نه تنها در جشنواره فجر، که در هیچ جشنواره‌ای شرکت نمی‌کنند. در عالم ادبیات و شعر و شاعری، این مراقبه‌ها و محاسبه‌ها قابل ستایش است.

در این میانه شاعران مستقلی هم هستند که وقتی در یک رقابت ادبی شرکت می‌کنند، به اصول و ادب و آداب یک رقابت سالم پایبندند و بر این نکته واقف اند هر رقابتی دو طرف دارد: برنده و بازنده. البته ادبیات مثل ورزش نیست و در دنیای ادبیات هیچ کس بازنده نیست. ولی به هر شکل هر جشنواره برگزیدگانی دارد که از گزینش اثر خود به عنوان اثر برگزیده خوشحال می‌شوند. شاعرانی نیز که به هر علت نام شان در لیست برگزیدگان نیست، در مواردی واکنش نشان می‌دهند که این واکنش ممکن است با زیر سوال بردن فرایند داوری و... باشد. حاشیه‌هایی از این جنس در تمام جشنواره‌ها هست. فارغ از این حاشیه ها، اما اعتقاد و باور ما بر این است که با انتخاب هیئت علمی و داورانی شایسته و بی طرف، زمینه یک رقابت سالم ادبی را برای جامعه ادبی فراهم کنیم. اعضای هیئت علمی و داوران این دوره از جشنواره نیز بر این صراط مستقیم پای می‌فشارند.

** یکی از مواردی که درباره این رویداد ادبی برای من حائز توجه بود عدم اقبال بخشی از بدنه ادبیات به جشنواره به بهانه خودی و غیرخودی شمردن از سوی جشنواره و در مقابل بی اعتمادی به قضاوت بدنه دولتی متولی جشنواره برای داوری است. به نظر شما چه مساله‌ای به این موضوع دامن می‌زند؟

بله، بعضی از شاعران تمایلی به حضور در جشنواره‌های دولتی ندارند که در این مورد مختارند. ولی همچنان که اشاره شد، مسئولان و متولیان جشنواره مشوق و مروج «کلان نگری» در حوزه ادبیات هستند. البته اگر اعضای هیئت علمی و داوران را نیز در شمار مسئولان جشنواره ببینیم. مدیران فرهنگی نیز– به دنبال تحقق این مهم – حضور حداکثری - هستند. حضوری به دور از سیاست زدگی و فارغ از خط کشی‌های غیر ادبی و مولفه‌های فرامتنی. در اینجا اصلا بحث «خودی» و «غیر خودی» مطرح نیست. موضوع «اختلاف سلیقه» است.

لیست برگزیدگان جشنواره در دوره‌های گذشته نیز گواه صادقی بر این ادعاست. شما در میان برگزیدگان جشنواره به نام‌های بسیار بزرگی بر می‌خورید که که موید «کلان نگری» برگزار کنندگان جشنواره شعر فجر است. شاعرانی که قرار گرفتن نامشان در لیست برگزیدگان، صرفا به اعتبار ارزش ادبی آثارشان بوده است. با این وجود، گاهی اختلاف سلیقه متولیان برگزاری جشنواره در دوره‌های مختلف، باعث دامن زدن به این ذهنیت شده است که گویا جشنواره متعلق به طیف خاصی از شاعران است.

البته در برگزاری جشنواره – در تمام دوره‌ها – ملاحظاتی برای صیانت از سلامت جشنواره و پیشگیری از فرو افتادن آن در دامچاله حاشیه‌ها وجود داشته که در جشنواره‌های جهانی نیز چنین ملاحظاتی وجود دارد و مختص جشنواره شعر فجر نیست.

** جناب اسماعیلی چرا جشنواره برای ایجاد یک جریان عمومی پیرامون شعر در سطح کشور، کاری از پیش نبرده است. در سال‌هایی چند محفل در کشور برگزار می‌شد، اما همان هم دیگر اگر بوده باشد محلی از توجه نیست. فکر نمی‌کنید باید فکری به حال این اعتبار کرد؟

دغدغه شما و اهالی شعر و ادبیات در این مورد قابل ستایش است. بله، جشنواره شعر فجر به عنوان بزرگ‌ترین رخداد ادبی کشور باید بیش از این جریان ساز باشد. برای تحقق این مهم، ما باید بر دامنه فراگیری جشنواره بیفزاییم و برای تداوم برنامه‌های آن در طول سال برنامه ریزی کنیم. در حال حاضر این جشنواره به قول زنده یاد اخوان ثالث تنها دریچه‌ای بر «باغ بسیار درخت» شعر پارسی است.

اما انگار این جشنواره جدای از برگزاری مراسم انتخاب کتاب سال شعر، نمی‌تواند و نتوانسته محفلی برای صدارسانی ادبی جامعه و آنچه در آن جاری است خطاب به مدیران ذیربط باشد.

«تولستوی» رمان نویس نامدار روسی و خالق شاهکار «جنگ و صلح» بر این اعتقاد و باور است که هنر انسان را از حیات فردی به حیات جمعی ارتقا می‌دهد و زبان مشترکی برای ایجاد اتحاد میان ابناء بشر است.

هنرمند باید نماینده و سخنگوی افکار عمومی و حلقه پیوند میان مردم و دولت مردان باشد. جشنواره شعر فجر نیز به عنوان یک همایش ادبی می‌تواند حلقه پیوند هنرمندان و جامعه باشد. شعر و ادبیات در کشور ما همواره عاملی در جهت تقویت همدلی و همزبانی بوده است. شعر، فصل «وصل» است و راهی برای مفاهمه، به هم رسیدن و وفاق بیشتر. رسالت شاعر به قول مولانا «وصل کردن» است، نه ایجاد فاصله و دمیدن در تنور «فصل». رسالت هنرمند اصیل، ایجاد «جاذبه» است، نه دافعه. تبدیل تهدید به فرصت و نومیدی به امید است. دمیدن روح عشق و امید و زندگی و زایندگی در کالبد جامعه و دعوت به تلاش و تکاپو برای ساختن آینده‌ای بهتر است.

جشنواره شعر فجر نیز که انجمنی از اصحاب فکر و فرهنگ است، خود به خود این رسالت انسانی– مطالبه گری هنرمندانه را - به دوش می‌کشد.

** کمی درباره تدارکات و اقدامات و برنامه‌های جنبی امسال جشنواره بفرمایید؟

به لطف خدا، طبق برنامه ریزی داریم پیش می‌رویم. امسال بیش از ۳۱۰۰ عنوان کتاب توسط ۹۰۰ ناشر به دبیرخانه ارسال شده است که در مقایسه با سال گذشته جشنواره رشد ۲۰ درصدی داشته است.

امسال نیز برای برگزاری محافل استانی برنامه ریزی‌های شایسته‌ای صورت گرفته است.

برگزاری مراسم افتتاحیه جشنواره در شهر شعر و ادب شیراز، برگزاری محافل ادبی استانی (از جمله در استان لرستان و خراسان رضوی)، تجلیل از شاعران پیشکسوت، محفل ادبی شاعران فارسی زبان، محفل ادبی ویژه بانوان و بخش ویژه از دیگر برنامه‌های هفدهمین جشنواره شعر فجر است. مراسم اختتامیه جشنواره نیز در نیمه دوم بهمن ماه برگزار خواهد شد.

** قرار است که از کتاب‌های برگزیده حمایت مالی و یا تبلیغاتی برای معرفی به مخاطبان انجام شود؟

کماکان خرید کتاب‌های برگزیده جشنواره از سیاست‌های حمایتی وزارت ارشاد است. برگزاری جلسات نقد و بررسی آثار برگزیده نیز از برنامه‌هایی است که در طول سال اجرا خواهد شد. ان شاءالله برای معرفی شایسته کتاب‌های برگزیده در برنامه‌های ادبی صدا و سیما نیز اقداماتی صورت خواهد گرفت.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: جشنواره شعر فجر شعر فجر دبیر جشنواره شعر فجر جشنواره بین المللی شعر فجر رضا اسماعیلی شاعر انقلاب شاعر آیینی شاعر برتر شاعران شاعر شاعر اهل بیت جشنواره شعر فجر شعر و ادبیات جامعه ادبی جشنواره ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۰۶۸۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای تقویت میدان کتاب کودک و نوجوان چه باید کرد؟

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، دوران کودکی و نوجوانی، مهم‌ترین دورانی است که در آن شخصیت، هویت و سبک زندگی افراد شکل می‌گیرد و نظام‌های اعتقادی و ارزشی در نهاد آنان پایه ریزی می‌شود. ازاین رو، تولید و مصرف محتوا در زیست بوم فرهنگی کودک و نوجوان، ضرورتی راهبردی و سبک ساز است. در این میان، «محتوای ادبی» در پویایی این زیست بوم و الگوسازی در زمینه سبک زندگی، نقشی پررنگ دارد. بررسی‌ها نشان می‌دهند، سهم حوزه کودک و نوجوان در اسناد بالادستی ناکافی است.

دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهش‌های مجلس در پژوهشی با عنوان «تولید و ترویج محتوای ادبی برای کودک و نوجوان؛ واکاوی سیاستی و راهکارهای تقنین» آورده است، سیطره محصولات و خدمات ادبی، هنری و رسانه‌ای بر سبد مصرف فرهنگی کودکان و نوجوانان، تولید و مصرف محتوا در این زیست‌بوم را به ضرورتی راهبردی تبدیل کرده است. در این میان، محتوای ادبی می‌تواند در پویایی زیست‌بوم و الگوسازی در زمینه سبک‌زندگی، نقشی پررنگ داشته‌باشد. زیرا پیوند محتوای ادبی با زیبایی‌ها و جاذبه‌های هنری ناگسستنی بوده و در چنین بستر و قالبی، ظرفیت فراوانی برای انتقال پیام‌ها و مفاهیم به ظریف‌ترین و مؤثرترین شکل وجود دارد. 

* سهم حوزه کودک و نوجوان در اسناد بالادستی ناکافی است

این پژوهش بیان می‌کند که بنابر بررسی چارچوب سیاستی کنونی، سهم حوزه کودک و نوجوان در اسناد بالادستی ناکافی است. همچنین سیاست‌های واضح، ملموس و هدفمندی در این زمینه وجود ندارد. در مصوبات و مقررات تخصصی‌تر نیز راهبردهای موجود کم‌رمق بوده و جامعیت لازم را ندارند. بررسی آرایش نهادی این حوزه نیز نشان‌دهنده فعالیت جزیره‌ای، موازی‌کاری و تشتت در تولی‌گری است. 

* نبود نقشه راه راهبردی در حوزه کودک و نوجوان

این پژوهش نبود نقشه راه راهبردی در حوزه کودک و نوجوان را به‌عنوان یکی از چالش‌های تولید و ترویج محتوای ادبی برای این قشر دانست و بیان کرد که خلأ برنامه راهبردی، تلقی نشدن مسائل کودک و نوجوان به‌عنوان اولویتی بنیادین و ضعف در چارچوب سیاستی و نهادی موجود، به ساده‌انگاری، تشتت و نبود انسجام در سطوح مختلف سیاستگذاری و اجرا در این حوزه منجر شده‌است. به‌دلیل محوریت نداشتن پژوهش، تخصص‌گرایی و برنامه‌ریزی جامع‌نگرانه، عمده اقدامات به‌صورت مقطعی و پروژه‌ای، جوشیده از دغدغه‌های فردی یا برخواسته از ادراک و تجربه زیسته محدود و ناقص شخصی بوده‌اند که به نتایج کم‌اثر و سطحی انجامیده‌است. 

* مغفول ماندن بسیاری از حوزه‌های موضوعی مورد نیاز مخاطب 

در این پژوهش، مغفول ماندن بسیاری از حوزه‌های موضوعی مورد نیاز مخاطب به‌عنوان چالش تولید و ترویج محتوای ادبی برای گروه کودک و نوجوان بیان شده و آمده است که آثار تألیفی از لحاظ موضوع‌یابی، مسئله‌مندی و نیازشناسی دچار ضعف جدی بوده و به بسیاری از بحران‌ها و مسائل آسیب‌زای دوره کودکی و نوجوانی کم‌توجهند. در چنین شرایطی، مخاطبان برای پاسخ به نیازها و دغدغه‌های خود، بیشتر سراغ آثار ترجمه‌ای و خارجی می‌روند که اغلب حاوی پیام‌هایی آسیب‌زا و ناسازگارند. 

* خلأ در تألیف و تربیت آفرینش گر

دیگر چالش این حوزه در این گزارش به خلأ در تألیف و تربیت آفرینش گر اشاره شده و آمده است که: فعالیت مؤثر و پیوسته در این حوزه مستلزم حضور و استقرار متخصصان دغدغه‌مند و مسئله‌شناس است. در شرایط کنونی، مجموع آثار تألیفی کمیّت و کیفیت مطلوبی نداشته و در زمینه پرورش و تربیت آفرینش‌گر و متخصص کودک و نوجوان و زیرساخت‌ها و مواد آموزشی مربوطه نیز خلأ جدی وجود دارد. آفرینش‌گران فعال و دغدغه‌مند کنونی نیز کم‌شمار بوده و در میان مخاطبان چندان شناخته شده نیستند. 

* فعالیت جزیره‌ای و رویکرد غیرتعاملی نهادهای مسئول

این پژوهش رویکرد نادرست تمرکز بر مصادیق محتوایی و فعالیت جزیره‌ای و رویکرد غیرتعاملی نهادهای مسئول را به‌عنوان یکی از چالش‌های این حوزه معرفی کرده و توضیح می‌دهد که رویکرد نادرست تمرکز بر مصادیق یا تک‌محصول‌ها، اگرچه در کوتاه‌مدت جذب مخاطب را به‌همراه داشته و دستاوردساز است، اما نمی‌تواند به‌طور ماندگار و گسترده‌ای جریان‌سازی کرده و انس کودکان و نوجوانان با محتوای ادبی را نهادینه کند. عمده دستگاه‌ها و نهادهای مسئول در این حوزه ارتباط پایدار و تعامل پویایی با یکدیگر ندارند و اغلب فعالیت‌ها و برنامه‌های اصلی خود را در سطح درون‌سازمانی دنبال می‌کنند. به‌این‌ترتیب، اقدامات انجام شده تأثیر محدود و اندکی بر کلان وضعیت مصرف فرهنگی کودکان و نوجوانان گذاشته و هدف راهبردی مشخص و دستاورد ملموس و سنجش‌پذیری محقق نمی‌شود. 

* نظم‌دهی و انسجام‌بخشی به فعالیت‌های این حوزه

این پژوهش پیشنهاد می‌کند که نظم‌دهی و انسجام‌بخشی به فعالیت‌های این حوزه و راهبری سبد مصرف فرهنگی مخاطب کودک و نوجوان، به تدوین برنامه‌ای راهبردی و جامع (مصوب شورای‌عالی انقلاب فرهنگی) و به‌روزرسانی پیوسته آن نیازمند است. تعیین اولویت و رویکرد موضوعی و تنظیم نگاشت نهادی از لوازم اساسی چنین برنامه‌ای است. رصد و پایش مداوم زیست‌بوم فرهنگی کودک و نوجوان می‌تواند منجر به تصویری واضح از وضعیت مستقر شود. تصویری که می‌تواند یاریگر برنامه‌ریزان و آفرینش‌گران و تولیدکنندگان در ایده‌پردازی، خلق اثر، ترویج محتوا، بازاریابی و عرضه محصول باشد. 

* تربیت آفرینش گر و حمایت از آثار تألیفی

این پژوهش یکی از راهکارهای حل این چالش را تربیت آفرینش گر و حمایت از آثار تألیفی عنوان کرده و ادامه می‌دهد که در راستای افزایش تخصص‌گرایی و بهبود وضعیت تألیف، روندها و زیرساخت‌های کنونی باید به‌سمت تربیت و آموزش افراد مستعد، توانمندسازی آفرینش‌گران کنونی و نیز حمایت از آثار تألیفی مطلوب، تغییر مسیر یابند. ازاین‌رو، لازم است ضمن تقویت ظرفیت‌ها و زیرساخت‌های آموزشی در مقاطع مختلف، در صنعت نشر و فعالیت‌های ترویجی نیز از آثار تألیف و بومی مطلوب پشتیبانی شود (مانند مشوق‌های مالیاتی و اعطای یارانه). 

در این پژوهش تربیت آفرینش گر و حمایت از آثار تألیفی چهره سازی از نهادها و آفرینش گران حوزه کودک و نوجوان به‌عنوان راهکار دیگر مطرح شده و در توضیح آن آمده است که تمرکز بر جایگاه‌های حقوقی و آفرینش‌گران موفق و ترویج و چهره‌سازی از آنها می‌تواند پیوند مستحکم‌تری میان مخاطبان و محتوای ادبی ایجاد کند. زیرا نهادها و آفرینش‌گران از امکان همراهی طولانی‌مدت و پیگیری پیوسته توسط مخاطب برخوردار بوده و ظرفیت بسیار بیشتری برای هویت‌بخشی، الگو‌آفرینی و سبک‌سازی دارند. 

* تقویت زنجیره ارزش و بهره گیری از ظرفیت‌های بازار فرهنگی

این پژوهش همچنین پیشنهاد تقویت زنجیره ارزش و بهره گیری از ظرفیت‌های بازار پردازی فرهنگی را مطرح کرده و بیان می‌کند که عرضه حداکثری محتوای ادبی مستلزم لحاظ ذائقه‌ها و گرایش‌های گوناگون مخاطب و قرار دادن محتوای مدنظر در زنجیره ارزش است. در صورت ایجاد پیوستاری در سیاستگذاری و برنامه‌ریزی در این حوزه، می‌توان منابع فرهنگی غنی دینی و بومی را به زبان کودک و نوجوان امروز فراوری کرد و با بهره‌گیری از ظرفیت‌های بازار پردازی فرهنگی به بازتولید چنین آفرینش‌هایی در قالب‌های گوناگون پرداخت.

* تقویت جریان اقتباس

راهکار دیگر مرکز پژوهش‌های مجلس در این پژوهش مبتنی بر تقویت جریان اقتباس و سرمایه‌گذاری در صنعت و پی نما مطرح شده که در توضیح آن بیان می‌کند که با تقویت جریان اقتباس می‌توان جهان‌های داستانی و شخصیت‌های بومی و آئینی را در قالب رمان بازآفرینی کرد و با نگارش فیلم‌نامه‌ها و بازی‌نامه‌های اقتباسی براساس رمان‌های پرمخاطب و غنی به گسترش جهان داستانی خلق شده در دیگر قالب‌های هنری و رسانه‌ای پرداخت. صنعت پی‌نما نیز ظرفیت فراوانی در شکوفایی زنجیره ارزش آثار ادبی داشته و می‌تواند حلقه اتصال کتاب و آثار نمایشی (به‌ویژه پویانمایی) باشد. با سرمایه‌گذاری در پی‌نما، هم مخاطب بالقوه‌ای برای آثار اقتباسی فراهم می‌شود و هم بهره‌وری فرایندهای تولید آثار نمایشی افزایش می‌یابد. رویکرد ارتباطات سازمانی در میان دستگاه‌های مسئول در این عرصه نیازمند بازنگری جدی است. همرسانی نیازها و ظرفیت‌ها میان مدارس، مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مساجد، فرهنگ‌سراها و دیگر نهادهای مرتبط و برقراری تعاملات هم‌افزا در این زمینه، ضروری است. 

در یکی جمع بندی نهایی محوری‌ترین مسائل و چالش‌های این حوزه از منظر سیاستی و تقنینی عبارتند از:
۱. نبود نقشه راه راهبردی در حوزه کودک و نوجوان،
۲. مغفول ماندن بسیاری از حوزه های موضوعی مورد نیاز مخاطب،
۳. خلأ جدی در تألیف و تربیت آفرینش گر،
۴. رویکرد نادرست تمرکز بر مصادیق محتوایی،
۵. فعالیت جزیره ای و رویکرد غیرتعاملی نهادهای مسئول.
در راستای مسائل یاد شده، این راهکارها پیشنهاد می شوند:
۱. تدوین برنامه راهبردی و تنظیم نگاشت نهادی،
۲. رصد و شناسایی مداوم نیازهای کودکان و نوجوانان،
۳. تربیت آفرینش گر و حمایت از آثار تألیفی،
۴. چهره سازی از نهادها و آفرینش گران حوزه کودک و نوجوان،
۵. تقویت زنجیره ارزش و بهره گیری از ظرفیت های بازارپردازی فرهنگی،
۶. تقویت جریان اقتباس و سرمایه گذاری در صنعت پی نما (کمیک)،
۷. بهبود تعامل میان دستگاهی.

انتهای پیام/